Het Adamas inloophuis bestaat bijna al weer 5 jaar, ik weet nog goed, ik kwam net van mijn vrijwilligerswerk van de voedselbank, ik had er al wat over in de krant gelezen.
Er kwamen net mensen naar buiten, en ik vroeg of dit nou het inloophuis zou gaan worden, en ja dat was het inloophuis, waarover ik in de krant had gelezen.
Ik mocht gelijk even naar binnen, om even rond te kijken, wat zag het er mooi uit.
Wat ik op dat moment nog niet wist, is dat dit huis voor mij een belangrijke rol heeft, en nu nog speeld, een huis waar je je verhaal kwijt kunt, waar ik heel veel van mijzelf hebt geleerd, door kanker bewuster leven, genieten van het leven, uit het leven halen, de dingen doen die je leuk vind, keuzes maken.
Het liefst wil je dat hele kanker verhaal zover mogelijk van je af gooien, maar dat gaat nou eenmaal niet, je zult er mee moeten leven, moeten leren leven.
En dat valt zeker niet mee, zeker als er weer onderzoeken aan zitten te komen.
Dan speelt dat kankerverhaal weer een grotere rol, of je nou wilt of niet.
Ook mijn kinderen, hebben daar een plekje, waar ze met andere kinderen, kunnen praten spelen, lachen huilen, dat is fijn.
Foto bij de boekenkast, waar verschillende boeken staan, over verschillende vormen van kanker, levensverhalen, ik kijk in het boek van kanker in beeld, waar ook een schilderij van mij in staat.
Ook de nodige therapien, en massages worden gegeven, heerlijk om even te ontspannen
De kreatieve ruimte, waar je heel veel van je zelf kwijt kunt, schilderen, bloemschikken, en nog veel meer.
De dit is de kidsruimte, waar de kinderen heerlijk kunnen knutselen, chillen, in de ruimte ook een schilderijen van mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een berichtje achter.