5 Januari controle

5 Januari is het weer zover, voor mij de halfjaarscontrole, en voor de twee oudste kids de jaarlijkse controle, het brengt altijd wel weer wat spanning met zich mee.
Zal alles weer goed zijn, of zal er toch weer wat weg moeten worden gehaald, dat zal dan de zoveelste worden, ik dacht dat ik rond de veertig zat, ben de tel allang kwijt, 1 meer of minder maakt dan toch ook niet meer uit.
Als de uitslag dan weer goed is, kunnen we weer vooruit, en daar gaan we toch vanuit, we zullen het maar positief bekijken, al zal ik liever die hele shitzooi van de hoogste berg willen knallen, ben er zo klaar mee, maar ja daar word niet naar gevraagd, en ook al weet ik dat het ook heel anders had kunnen zijn. Dus dan mag ik niet mopperen, en aan de andere kant heeft deze hele klotezooi ook iets moois achter gelaten, klinkt natuurlijk heel raar, maar ik geniet nu veel bewuster van het leven, uit iets negatiefs iets positiefs gekomen mijn poppetjes, waar ik toch wel heel veel kracht uit haal, toch wel heel bijzonder. Al zeg ik het zelf. Ik weet dat ik niet mag schelden, maar soms lucht het toch even op, hetzelfde van je af schrijven.
Vandaag 5 Januari 2012
De wekken ging al vroeg af, gauw een doech nemen, kids wakker maken aankleden, en op naar het ziekenhuis, eerst langs het werk van Leroy om hem op te halen.
Alleen is er altijd op donderdag markt, dat word dus omrijden, word er dan altijd zo gestrest van, zal je altijd zien, dan zit ook alles tegen, maar het viel gelukkig mee.
Leroy in de auto en naar het ziekenhuis, de parkeergarage in het was zo druk, dat we uiteindelijk op de elfde verdieping stonden.
Gauw met de lift naar beneden en naar de huidpoli, aanmelden en naar de wachtkamer.
Eerst was mijn dochter Laura aan de beurt, alles goed, wat ik ook wel had verwacht.
Toen ik , plekje tussen mijn teen werd door vijf artsen bekeken, en uiteindelijk beslist dat ik daarvoor over drie maanden nog is langs moest komen voor extra controle, op mijn neus zat ook een plekje geen moedervlek, ze riep nog een naam, maar wat weet ik niet meer, maar werd met stikstof behandeld.
Daarna was Leroy aan de beurt, en bij hem was er een plekje op zijn schouder wat we goed in de gaten moeten houden. De twee oudste mogen over een jaar weer terug komen, en ik in Mei, verder alles weer goed in de gaten houden.

Daarna zijn we nog wat lekkers gaan eten in het restaurant van het L.U.M.C en weer op naar huis, nu met de trap naar de elfde verdieping poeh moet toch echt wat aan mijn conditie gaan doen.