Gauw spullen inpakken, en op naar de sportschool, Rpm les, wat was het zwaar, zittende klim, staande klim, snel fietsen, zwaar fietsen, tijden de les, ik dacht wat doe ik mezelf toch aan.
Maar het voelt toch weer goed als je de les weer hebt volbracht, steeds een stukje dichter naar die berg, het moet lukken.
De stijd tijdens mijn ziekte proces is me ook gelukt, als ik terug kijk 14 jaar, dan vraag ik me wel is af, hoe ben ik er door gekomen, operaties, mri scans, ruggen prik, daarna kots ziek, 6 keer horen dat je weer kanker heb. twee keer dat het in ontwikkeling is,dik 40 keer onder het mes die verdovingen die rotprikken ondergaan, wetend dat je een verhoogd risico heb op alvleesklierkanker, waar dus ook twee ooms, broers van mijn vader er aan overleden zijn, wetend dat je kinderen het ook kunnen krijgen.
1 ding is me gelukkig altijd gelukt positief blijven, ook al was er even een periode dat het niet zo lekker ging, maar uiteindelijk kom je er weer sterker uit.
Uiteindelijk moet je er zelf wat moois van maken, in heel veel dingen heb je een keus, in mijn ziekte helaas niet, de uitdagingen aan gaan in het leven, zo ook nu weer, samen met lotgenoten die allemaal met het zelfde te maken hebben ,,kanker,, wat is er niet mooier om met zijn alle naar een mooi doel te werken, die berg op, en het gaat ons alle lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een berichtje achter.