Wat een dag.



Heb ik dat.

 Vanmorgen nog gewerkt, daarna nog wat gebracht bij Arie van Groenrijk voor het beschikbaar stellen van de meubels voor mijn stand.

Naar de winkel de kast weer met mijn spulletjes vullen.

En tussendoor ben ik behoorlijk onderuit gegaan, voor het huis waar ik mijn auto parkeer heb je een half rond van steen een soort stopper dat je auto niet verder naar achteren gaan, was spullen in de auto aan het zetten, verzwik ik eerst mijn ene voet, wilde mijn andere voet verplaatsen die zetten ik ook verkeerd en ook die verzwikte ik, daar lag ik op de grond. dan gaat er echt van alles door je hoofd, even later probeerde ik voorzichtig op te staan, en het lopen ging best aardig niet snel.

Smiddag ging het behoorlijk pijn doen, dat ik savonds dacht is toch beter even naar de huisartsenpost te gaan.

Goed dat heb geweten, mijn man is namelijk niet zo,n rolstoelrijder dus heb heel wat afgegild in die stoel, rakelings langs de trap, zelfs de reseptie schrok zich rot, of dat wel goed ging, stoep op vooruit en ga zo maar door, door de klapdeuren, maar gelukkig ook gelachen, goed eerst naar de huisartsenpost, de arts keek mijn enkels na en vroeg zich af hoe ik dat voorelkaar had gekregen, meestal of eigenlijk ziet hij 1 enkel verzwikt maar twee had hij eigenlijk nog nooit gezien, hij stuurde me door naar de spoedeisende hulp voor foto,s, gelukkig was er uit de foto geen breuk te zien, kreeg om allebei de benen een tubbucripe een soort elastische kous dat voelde gelukkig wat beter.

Maar je begrijpt dat ik toch echt die berg wel op ga, hoe dat weet ik nog niet, al is het op handen en voeten, maar die top ga ik halen.

Nu even rustig aan doen, en de voorbereiden. zoals wasgoed opvouwen.enz..

In het spaarneziekenhuis op de spoedeisende hulp.