Vandaag gaat het dus echt gebeuren, de berg op, op naar de top.
De ochtend ploeg moest al vroeg uit bed, om 6 uur, en om 7 uur zouden ze vertrekken naar de alp duZes, wij zouden pas half twee van start gaan, wij bleven nog even achter in spanning, want spannend was het, allemaal hadden we de hele week al kriebels in onze buik, zou het gaan lukken dat was toch wel bij iedereen de vraag, natuurlijk gingen we die top halen. Maar hoe zou het zijn, om 12 uur moesten wij klaar staan het busje zou ons ook naar beneden brengen, gespannen stapte we in, onze captains waren al boven, om de tandems van de vorige ploeg naar beneden te rijden, en de captains van de vorige ploeg zouden dan op de solo fiets ons weer naar boven begeleiden, we kwamen aan bij de Alpe duZes, het was druk, het was erg warm zo,n 30 graden, ik had me gelukkig goed ingesmeerd, nog gauw even naar de wc, was nog even wachten, wat instructies, en toen was het tijd om op de tandems naar boven te fietsen, zal het gaan lukken het was nog steeds heel spannend, ja daar gingen we, op de tandem naar boven, van tevoren hadden we afgesproken dat we opelkaar zouden wachten bij bocht 9, daar zou de EO nog opnames maken, dus daar gingen we, eerst een stuk recht en ja hoor daar kwam de eerste bocht stijl naar boven dat was ie licht verzet en gewoon trappen, rustig aan, en niet te snel boven willen zijn, anders gaat het dus niet lukken, de eerste helling hadden we gehad, het buikgevoel was weg, en we kregen er vertrouwen dat het echt ging lukken, die top zouden we halen, de ochtendploeg was het ook gelukt, dus nu wij nog, vanaf bocht 21 telkens weer een bocht verder, bij elke bocht was het feest mensen die ons stonden aan te moedigen, het was geweldig.
De hitte van de zon brande op onze huid, onderweg kon je je laten insmeren, water krijgen, sponsen om af te koelen, aan alles was gedacht, telkens weer een bocht verder op de muziek, onderweg stond Margriet eshuis en haar man te zingen, we naderde bocht 9 daar was ik eigenlijk wel blij om, even een tussenstop mijn zitvlak mijn tenen oei die deden best pijn, we stonden te wachten op de cameraman van de EO tot Margriet Eshuis en haar man er waren, was zo leuk, even met ons op de foto, en ook nog op de tandem, daarna kregen wij een miniconcert erg mooi en indrukwekkend het lied dat ze zongen, inmiddels was de cameraman ook gearriveerd, en gingen we weer verder de berg op de cameraman stond verder we mochten niet in de camera kijken, en we vervolgde onze weg naar de top, het volgende punt we hadden bij bocht 1 afgesproken om op elkaar te wachten, om vervolgens tegelijk over de eindstreep te rijden.
we fietsen verder, onderweg muziek mensen die ons stonden aan te moedigen, het was in 1 woord geweldig.
Op de tandem naar Marokko klonk het als we bij een muziektent langs reden haha geweldig zeg.
Het was echt genieten geblazen onderweg, ogen kwam ik te kort. Ik had me een voorstelling gemaakt maar dit, we gingen verder en verder, dichter naar de top, bocht 1 daar wachten tot iedereen er was, en we vervolgde onze weg, we kwamen boven binnen bij het dorpje zal ik maar zeggen, mensen zo druk, een weg banend door de drukte, wat overkomt je allemaal applaus applaus geweldig dit was zo mooi, ik genoot er met volle teugen van, met vochtige ogen, man wat was dit mooi, schouder klopjes , de tunnel door, nog een stukje te gaan, en dan zijn we bij de eindstreep, alle tandem naast elkaar de bocht om, nog een bocht we genoten met volle teugen van dit geweldige gebeuren, nog een bocht en ja daar was de eindstreep met zijn zessen naast elkaar zwaaien, met een luid applaus gillende mensen handen omhoog zwaaien, camera,s overal fototoestellen, wat een gebeuren was dit, we hadden het alle gehaald de tranen de emoties in 1 woord geweldig we fietste door we waren er, dit was zo mooi om mee te mogen maken.
De ochtend ploeg moest al vroeg uit bed, om 6 uur, en om 7 uur zouden ze vertrekken naar de alp duZes, wij zouden pas half twee van start gaan, wij bleven nog even achter in spanning, want spannend was het, allemaal hadden we de hele week al kriebels in onze buik, zou het gaan lukken dat was toch wel bij iedereen de vraag, natuurlijk gingen we die top halen. Maar hoe zou het zijn, om 12 uur moesten wij klaar staan het busje zou ons ook naar beneden brengen, gespannen stapte we in, onze captains waren al boven, om de tandems van de vorige ploeg naar beneden te rijden, en de captains van de vorige ploeg zouden dan op de solo fiets ons weer naar boven begeleiden, we kwamen aan bij de Alpe duZes, het was druk, het was erg warm zo,n 30 graden, ik had me gelukkig goed ingesmeerd, nog gauw even naar de wc, was nog even wachten, wat instructies, en toen was het tijd om op de tandems naar boven te fietsen, zal het gaan lukken het was nog steeds heel spannend, ja daar gingen we, op de tandem naar boven, van tevoren hadden we afgesproken dat we opelkaar zouden wachten bij bocht 9, daar zou de EO nog opnames maken, dus daar gingen we, eerst een stuk recht en ja hoor daar kwam de eerste bocht stijl naar boven dat was ie licht verzet en gewoon trappen, rustig aan, en niet te snel boven willen zijn, anders gaat het dus niet lukken, de eerste helling hadden we gehad, het buikgevoel was weg, en we kregen er vertrouwen dat het echt ging lukken, die top zouden we halen, de ochtendploeg was het ook gelukt, dus nu wij nog, vanaf bocht 21 telkens weer een bocht verder, bij elke bocht was het feest mensen die ons stonden aan te moedigen, het was geweldig.
De hitte van de zon brande op onze huid, onderweg kon je je laten insmeren, water krijgen, sponsen om af te koelen, aan alles was gedacht, telkens weer een bocht verder op de muziek, onderweg stond Margriet eshuis en haar man te zingen, we naderde bocht 9 daar was ik eigenlijk wel blij om, even een tussenstop mijn zitvlak mijn tenen oei die deden best pijn, we stonden te wachten op de cameraman van de EO tot Margriet Eshuis en haar man er waren, was zo leuk, even met ons op de foto, en ook nog op de tandem, daarna kregen wij een miniconcert erg mooi en indrukwekkend het lied dat ze zongen, inmiddels was de cameraman ook gearriveerd, en gingen we weer verder de berg op de cameraman stond verder we mochten niet in de camera kijken, en we vervolgde onze weg naar de top, het volgende punt we hadden bij bocht 1 afgesproken om op elkaar te wachten, om vervolgens tegelijk over de eindstreep te rijden.
we fietsen verder, onderweg muziek mensen die ons stonden aan te moedigen, het was in 1 woord geweldig.
Op de tandem naar Marokko klonk het als we bij een muziektent langs reden haha geweldig zeg.
Het was echt genieten geblazen onderweg, ogen kwam ik te kort. Ik had me een voorstelling gemaakt maar dit, we gingen verder en verder, dichter naar de top, bocht 1 daar wachten tot iedereen er was, en we vervolgde onze weg, we kwamen boven binnen bij het dorpje zal ik maar zeggen, mensen zo druk, een weg banend door de drukte, wat overkomt je allemaal applaus applaus geweldig dit was zo mooi, ik genoot er met volle teugen van, met vochtige ogen, man wat was dit mooi, schouder klopjes , de tunnel door, nog een stukje te gaan, en dan zijn we bij de eindstreep, alle tandem naast elkaar de bocht om, nog een bocht we genoten met volle teugen van dit geweldige gebeuren, nog een bocht en ja daar was de eindstreep met zijn zessen naast elkaar zwaaien, met een luid applaus gillende mensen handen omhoog zwaaien, camera,s overal fototoestellen, wat een gebeuren was dit, we hadden het alle gehaald de tranen de emoties in 1 woord geweldig we fietste door we waren er, dit was zo mooi om mee te mogen maken.
 |
| Daar gingen onze captains. |
 |
| Onderaan de berg, Bab van Groenigen uit Nieuw vennep van het Adamas inloophuis. |
 |
| En de andere. |
 |
| Met Margriet Eshuis en haar man op de foto, die ook nog een schitterend lied zongen. |
 |
| Fotootje vanaf de rand, een schitterend uitzicht vanaf bocht 9. |
 |
| Iedereen handje klap en zingend naar boven, heel indrukwekkend. |
 |
| Daar gingen we allen op een rij, steeds dichter naar de eindstreep. |
 |
| Daar gaan we, naar de eindstreep, foto, camera, geweldig, echt super top. |
 |
| genieten. |
 |
| Mijn mannetje. |
 |
| Mannetje dochterlief en ik. |
 |
| Trots. |
 |
| Met mijn kleine meisje. |
 |
| I didi it,,21 bochten, het was geweldig bedankt aan alle die dit hebben mogelijk gemaakt top. 2climd2raise. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een berichtje achter.